เรื่องเล่าผี

สมัยที่ “คุณนัท” ยังเรียนอยู่มหาวิทยาลัยแล้วต้องไปฝึกงานตามโรงแรม ก็มักจะยกแก๊งกันไปฝึกงานที่ภูเก็ต แล้วก็ไปอาศัยบ้านว่างๆของคนที่เพื่อนรู้จักนอน เค้าไม่คิดค่าเช่าเลย คิดเพียงค่าน้ำค่าไฟ แต่สิ่งที่แปลกก็คือบ้านหลังนี้เป็นหลังเดียวในหมู่บ้านที่ไม่มีศาลพระภูมิ แต่เพื่อนๆก็ไม่ได้คิดอะไรมาก มีแต่คุณนัทที่รู้สึกไม่ค่อยดีอยู่คนเดียว ก็เลยชวนเพื่อนจุดธูปไหว้เจ้าที่ ผ่านไปเดือนนึงก็ไม่มีเหตุการณ์อะไรผิดปกติ มีแค่ความรู้สึกเหมือนโดนจ้องอยู่ตลอดเวลาของคุณนัทเพียงคนเดียว วันนึงทั้งแก๊งก็ยกพวกไปเที่ยวกันในตัวเมือง แต่พอขากลับเพื่อนคุณนัทเป็นคนขับ พอขับมาจะถึงบ้านแทนที่จะจอดรถกลับขับเลยตัวบ้านไปเลย คุณนัทก็สงสัยว่าจะขับเลยบ้านทำไม ลืมบ้านตัวเองหรอ เพื่อนก็ถามกลับว่าเห็นผู้หญิงใส่ชุดขาวๆนั่งหน้าบ้านมั้ย.. ซึ่งคุณนัทไม่เห็นว่ามีใครเลย

เรื่องนี้เป็นประสบการณ์ที่นักร้อง R&B สายหมีชื่อดังอย่าง “ป๊อบ ปองกูล สืบซึ้ง” ได้นำมาเล่าในรายการ “Campปลิ้น” ซึ่งเป็นรายการวาไรตี้ของโคตรคูลแชแนล ที่มีธีมเป็นการออกแคมป์เดินป่าและก่อกองไฟเสมือน และในตอนหนึ่งที่ได้มีการเล่าเรื่องผีรอบกองไฟกัน โดยเรื่องเล่าของคุณป๊อบนั้น พูดถึงเรื่องราวที่มีจุดเริ่มต้นจากความทรงจำในวัยเด็ก เคยเดินทางผ่านถนนตัดใหม่เส้นหนองจอกเข้ากรุงเทพฯ ในยามวิกาล ซึ่งในสมัยนั้นทางยังคงเปลี่ยวมาก จู่ๆก็พบเจอกับสิ่งที่ชวนตกตะลึง แต่ด้วยความที่ยังเด็กก็ไม่ได้คิดอะไรมาก แต่มันยังเป็นภาพจำที่ฟังลึกอยู่ในในเสมอมา จนกระทั่งวันหนึ่งเมื่อโตขึ้น

เรื่องเล่าผีสุดสะพรึงและพิศดารที่สุดที่เคยฟังมาเรื่องนึงเลย เรื่องนี้ถูกเล่าไว้ในรายการผีทางโซเชียลชื่อดังอย่าง “คืนพุธมุดผ้าห่ม” ว่ามีผู้ฟังรายหนึ่งส่งเรื่องเล่าที่ตัวเองเคยประสบพบเจอมาร่วมสนุกในรายการ เป็นเรื่องเล่าของคณะขนส่งสินค้าที่เกิดผิดแผน ทำให้จำเป็นต้องเดินทางในช่วงกลางคืน ทุกอย่างคงไม่เกิดเป็นเรื่องเล่าผี ถ้าเจ้าของเรื่องซึ่งร่วมรถไปด้วยในครั้งนั้น…ไม่ได้ลงไปซื้อแผ่นซีดี เดอะช็อค ระหว่างแวะพัก… ใครจะไปนึกว่าความตื่นเต้นในการเปิดซีดีเรื่องเล่าผีในครั้งนั้น จะยิ่งกว่าดูหนัง 4D เพราะผี…มาให้ดูกันตัวเป็นๆ! เรื่องเล่าผี… “สวัสดีค่ะ” มีอยู่ว่า… ที่บ้านผมทำธุรกิจรับติดตั้งและซ่อมแซมลิฟต์ เรื่องมีอยู่ว่า…มีอยู่ครั้งหนึ่งที่เรารับงานด่วนมาจากลูกค้าที่กำชับมาว่า ต้องการจะติดตั้งลิฟต์ใหม่อย่างเร็วที่สุด

ใครจะคาดคิด ว่าเหล่าหนูน้อยตัวเล็กๆที่ดูไร้เดียงสา บางทีก็อาจจะหลุดคำพูดที่แม้แต่ผู้ใหญ่ได้ยินก็ยังอดขนลุกขนพองไม่ได้ ว่ากันว่าช่วงอายุ 1-5 ขวบ เป็นช่วงที่มนุษย์จะยังคงมีเซ๊นส์ในการสัมผัสถึงสิ่งต่างๆที่ไม่อาจมองเห็นได้ด้วยตาทั่วไป กระทั่งหนูๆเหล่านั้นเติบโตขึ้น เซ๊นส์ที่ส่าเหล่านี้ก็จะค่อยๆหายไป เว้นแต่บางคนที่เซ๊นส์แรงจริงๆ ยังคงสามารถมองเห็น “วิญญาณ” หรือผีได้แม้จะโตเป็นผู้ใหญ่แล้ อย่างไรก็ตาม เราได้รวบรวม 20 เหตุการณ์ 20 คำพูดจากปากน้องๆหนูๆ ที่จะทำให้คุณขนลุกจนนอนไม่หลับ!

เรื่องเล่าผีวันนี้ เป็นเรื่องราวที่ผู้ใช้เฟสบุ๊คชื่อ “หาญ ใจสิงห์” ได้นำมาถ่ายทอดลงในโลกโซเชียล โดยเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับความรักที่รันทดของนักเรียนระดับมัธยมศึกษา ในชมรมนาฏศิลป์ของโรงเรียนแห่งหนึ่ง ชายหนุ่มที่ถูกชักชวนให้เข้าร่วมชมรมจากสาวที่หมายปอง แม้ว่าตนต้องสวมบทตัวร้ายก็เต็มใจ และแม้กระทั่งหมดล้มหายใจ…เขาก็ไม่เคยลืมเธอคนนั้น หนุ่มนาฏศิลป์ที่ศรัทธาในหน้าที่ บทบาท และความรัก เหตุการณ์ที่จะเล่าต่อไปนี้ ผมได้รับฟังมาจากรุ่นน้องอีกทีหนึ่ง ในสมัยที่ผมยังเป็นสิงห์นักดื่ม และร่วมก๊วนตั้งวงกินดื่มกับเพื่อนๆ ในค่ำคืนนั้นเองขณะที่พวกเราตั้งวงกันอยู่บนโต๊ะม้านั่งใต้ต้นไทรต่นใหญ่ที่มีรากงอกย้อยรุงรัง ใต้ต้นไทรที่ว่านั่นมีหุ่นจำลองนางรำ กุมาร

1. เรื่องเล่าเขย่าขวัญ : เย็นตาโฟ เท่าที่จำความได้ ผมเติบโตมากับ “ก๋วยเตี๋ยวพี่พจน์” เลยทีเดียว เนื่องจากแกจะตระเวนเข็นขายในละแวกนี้มาตลอดหลายสิบปี ผมกินมาตลอดตั้งแต่สมัยยังเป็นนักเรียนกระทั่งปัจจุบันเรียนจบทำงานแล้วก็ตาม เนื่องจากปัจจุบัน 2-3 ปีที่ผ่านมาผมทำงานเป็นฟรีแลนซ์และใช้บ้านเป็นออฟฟิศ ทำให้มีโอกาสได้ฝากท้องมือกลางวันไว้กับก๋วยเตี๋ยวของพี่แกเป็นประจำ ด้วยความที่เป็นคนไม่ทำอาหารทานเอง และรถแกก็มักจะผ่านหน้าบ้านผม เป็นตัวเลือกหนึ่งที่หากินได้ง่ายและสะดวก เรียกได้ว่าช่วงนั้นผมเป็นลูกค้าประจำของแกเลย แต่หลังจากนั้น ช่วง

เรื่องนี้เกิดขึ้นกว่า 20 ปีที่ผ่านมา เกี่ยวกับพี่ข้างบ้านติดกัน โดยที่เรื่องราวใน “คืนนั้น” ยังคงฝังแน่นในความทรงจำ กับเรื่องที่มีชื่อว่า “คืนแรกที่กลับบ้าน” เรื่องมีอยู่ว่า… ‘คุณน้อง’ เป็นชาวจังหวัดลำพูน แต่เนื่องด้วยไปทำงานต่างจังหวัดจึงไม่ได้อยู่ที่บ้าน นานๆจึงจะกลับมาเยี่ยมที ทำให้การข่าวสารภายในท้องถิ่นหรือหมู่บ้านอาจจะไม่ทันเขาบ้าง ปกติคุณน้องมักจะกลับบ้านในเย็นวันศุกรหลังเลิกงาน ซึ่งนั่นทำให้กว่าจะมาถึงก็ค่ำมืดแล้ว คืนเกิดเหตุนั้นเอง… คุณน้องกลับมาบ้านเวลาสองทุ่ม ได้ร่วมโต๊ะทานข้าวกับทางบ้านที่รออยู่

เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อ13-14 ปีที่ผ่านมา เรื่องมีอยู่ว่าคุณโบนัสซึ่งมีอาชีพเป็นดีเจเปิดเพลงร่วมกับวงดนตรีได้รับงานจากจังหวัดในภาคใต้(ซึ่งเป็นจังหวัดเดียวกันกับในเรื่องโรงแรมนิรนามด้วย) โดยได้ตกลงงานกับทางนายจ้างว่าให้จัดวงลงมาด้วยหากออดิชั่นผ่านก็จะได้ร่วมงานกันที่ผับด้วยโดยที่ค่าใช้จ่ายในการเดินทางทางนายจ้างจะเป็นผู้ออกให้ เรื่องเล่าผี: วงออดิชั่น: the ghost radio โดย: คุณโบนัส แต่ในระหว่างทางทางวงดนตรีที่มาด้วยขอแวะออดิชั่นอีกที่หนึ่งในจังหวัดทางผ่านโดยมีนัดออดิชั่นกันตอนเที่ยงคืนคุณโบนัสจึงรับหน้าที่หาและจองโรงแรมเพื่อค้างคืนกันก่อนที่จะเข้าถึงตัวเมืองจังหวัดนี้นั้นก็ได้เจอโรงแรมแห่งหนึ่งและตั้งใจค้างกันที่นี่โรงแรมแห่งนี้มีลักษณะเป็นอาคาร2 ชั้นคล้ายกับตึกเรียนคุณโบนัสเข้าไปจอดรถที่หน้าตึกขณะนั้นเป็นเวลา5 ทุ่ม ทันทีที่เข้าไปก็พบคนต้อนรับที่ล็อบบี้เป็นคุณป้าท่านึงคุณโบนัสจึงแจ้งว่าต้องการห้องพักคุณป้าก็ทักถามว่ามากันกี่คน “มากัน9 คนฮะ” “งั้นก็4 ห้องใช่มั้ยหรือจะเอา3” “เอา3 ละกันฮะจะได้เซฟค่าใช้จ่าด้วย” ในขณะที่ทุกคนจัดแจงหอบสัมภาระขึ้นห้องแต่ก็ต้องสะดุดตากับบันไดทางขึ้นบันไดดังกล่าวจะมีทางแยกออกเป็นสองทางแต่ที่ผนังเหนือขึ้นไปกลับมีภาพกรอบใหญ่ติดอยู่เป็นภาพของเจ้าของโรงแรมชายสูงอายุในชุดไทยกับไม่เท้าขนาดเท่าตัวจริงชวนให้นึกถึงท่านขุนหรืออะไรทำนองนั้น หลังจากเข้าห้องพักกันเรียบร้อยเวลาล่วงเลยไปจนวงดนตรีไปออดิชั่นเสร็จกลับมาจึงเข้านอนกันกระทั่ง9 โมงเช้ามีคนมาเคาะประตูห้องทั้ง3 ห้องดังปังปังปังเป็นผู้จัดการโรงแรมที่มาเคาะ “พวกคุณขึ้นมานอนตึกนี้ได้ยังไง” “หืมอ้าวก็พวกเราก็เช็คอินเข้ามาน่ะ” “คือตึกนี้เรากำลังอินโนเวทอยู่ไม่ได้เปิดให้เข้าพักเราให้พักอีกตึกด้านหลัง” หลังจากได้ฟังทั้งคณะได้แต่มองหน้ากันด้วยไม่เชื่อมันไม่น่าเป็นไปได้จึงลงมาดูที่ชั้นล่างกัน “ทำไมจะไม่มีก็เมื่อคืนผมมาเปิดห้องที่เคาเตอร์ด้านล่างเมื่อคืนผมยังเจอคุณป้าอยู่เลย” แต่แทนที่เรื่องจะจบลงด้วยแค่เป็นเพียงเรื่องเข้าใจผิดคำพูดต่อมาของพนักงานโรงแรมกลับสร้างความขนลุกให้ทุกคน “คุณ…ฟังนะตึกนี้ผมล็อกเอาไว้นะแล้วพวกคุณจะเข้ามานอนได้ยังไง”

เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อประมาณ18 ปีที่ผ่านมา คุณภาคินได้รับการบอกเล่ามาจากรุ่นพี่ที่เป็นซุปเปอร์ไวเซอร์ที่ทำงาน ซึ่งพี่คนนี้ได้อยู่ร่วมในเหตุการณ์ที่จะเล่าต่อไปนี้ โดยในตอนนั้นบริษัทนี้ได้รับงานก่อสร้างในประเทศเพื่อนบ้าน ปกติจะมีทีมงานเข้าไปอยู่แล้วแต่ทีมงานชาวแก๊งค์ของพี่คนนี้ได้เข้าไปเป็นชุดหลัง เนื่องจากในพื้นที่นั้นเป็นโซนนอกเมืองจึงไม่ได้มีอะไรให้อภิรมย์นัก สำหรับเหล่าชายหนุ่มชาวแก๊งค์ย่อมกลายเป็นป็นที่ที่น่าเบื่อ มาอยู่ได้ไม่นานจึงพยายามค้นหาความตื่นเต้น จากthe Ghost Radio เรื่อง:ร้านนี้ลูกสาวสวยเล่าโดย: คุณภาคิน ชาวแก๊งค์ได้สืบถามว่าแถวนี้มีอะไรน่าสนใจพอจะเที่ยวชมบ้างมั้ย จากคำบอกเล่าของคนงานในแคมป์ ที่หน้าปากซอยทางเข้าหมู่บ้านห่างจากแคมป์ไป 300-400 เมตร จะมีบ้านหลังนึงเป็นร้านค้าลูกสาวสวยมากและเป็นฝาแฝดด้วย แต่พ่อดุนะจะเข้าไปก็ระวังหน่อย ด้วยความที่เป็นวัยรุ่นกันก็คึกคะนองขึ้นมาเป็นธรรมดา หลังจากนั้นก็พากันไปนั่งในร้านที่ว่า โดยร้านนี้จะเป็นร้านอาหารตามสั่ง

วันจบการศึกษา วันถ่ายรูปหมู่พิธีจบการศึกษาชั้นม.3 ที่โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่ง เนื่องจากก่อนหน้านั้นมีนร.คนหนึ่งทำรถมอเตอร์ไซค์ล้มจนต้องเข้าโรงพยาบาลด้วยอาการโคม่าไปก่อนหน้าเพียงไม่กี่วัน ทำให้เขาไม่สามารถมาร่วมงานได้ เพื่อนๆร่วมห้องจึงออกความเห็น และช่วยกันนำโต๊ะเรียนและเก้าอี้ของเขา มาตั้งในแถวถ่ายรูปด้วยเพื่อเป็นการรำลึกถึง เสมือนได้จบการศึกษาร่วมกันทุกคน แต่อ.ประจำชั้นกลับเห็นว่าเกะกะ จะทำให้รูปออกมาไม่สวย จึงสั่งนร.ให้เอาออกไป เพื่อนๆเสียใจกันมากและยิ่งมากที่สุดเมื่อทราบว่าเย็นวันนั้นเขาได้จากไปอย่างไม่มีวันกลับมา แต่ปรากฎว่าภายหลัง…รูปถ่ายที่อัดออกมา กลับมีนร.คนนั้นติดมาด้วย… เขานั่งห้อยขาอยู่บนคอครูประจำชั้น คงเป็นเพราะว่าเขาไม่มีเก้าอี้หรือโต๊ะให้นั่งนั่นเอง นักเรียนที่หายไป เรื่องเล่าจากนักเรียนโรงเรียนสาธิตฯแห่งหนึ่ง เนื่องจากวันแสดงใกล้เข้ามาแล้ว