เรื่องเล่าผี

เรื่องเล่าผีวันนี้ เป็นเรื่องราวที่ผู้ใช้เฟสบุ๊คชื่อ “หาญ ใจสิงห์” ได้นำมาถ่ายทอดลงในโลกโซเชียล โดยเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับความรักที่รันทดของนักเรียนระดับมัธยมศึกษา ในชมรมนาฏศิลป์ของโรงเรียนแห่งหนึ่ง ชายหนุ่มที่ถูกชักชวนให้เข้าร่วมชมรมจากสาวที่หมายปอง แม้ว่าตนต้องสวมบทตัวร้ายก็เต็มใจ และแม้กระทั่งหมดล้มหายใจ…เขาก็ไม่เคยลืมเธอคนนั้น หนุ่มนาฏศิลป์ที่ศรัทธาในหน้าที่ บทบาท และความรัก เหตุการณ์ที่จะเล่าต่อไปนี้ ผมได้รับฟังมาจากรุ่นน้องอีกทีหนึ่ง ในสมัยที่ผมยังเป็นสิงห์นักดื่ม และร่วมก๊วนตั้งวงกินดื่มกับเพื่อนๆ ในค่ำคืนนั้นเองขณะที่พวกเราตั้งวงกันอยู่บนโต๊ะม้านั่งใต้ต้นไทรต่นใหญ่ที่มีรากงอกย้อยรุงรัง ใต้ต้นไทรที่ว่านั่นมีหุ่นจำลองนางรำ กุมาร

1. เรื่องเล่าเขย่าขวัญ : เย็นตาโฟ เท่าที่จำความได้ ผมเติบโตมากับ “ก๋วยเตี๋ยวพี่พจน์” เลยทีเดียว เนื่องจากแกจะตระเวนเข็นขายในละแวกนี้มาตลอดหลายสิบปี ผมกินมาตลอดตั้งแต่สมัยยังเป็นนักเรียนกระทั่งปัจจุบันเรียนจบทำงานแล้วก็ตาม เนื่องจากปัจจุบัน 2-3 ปีที่ผ่านมาผมทำงานเป็นฟรีแลนซ์และใช้บ้านเป็นออฟฟิศ ทำให้มีโอกาสได้ฝากท้องมือกลางวันไว้กับก๋วยเตี๋ยวของพี่แกเป็นประจำ ด้วยความที่เป็นคนไม่ทำอาหารทานเอง และรถแกก็มักจะผ่านหน้าบ้านผม เป็นตัวเลือกหนึ่งที่หากินได้ง่ายและสะดวก เรียกได้ว่าช่วงนั้นผมเป็นลูกค้าประจำของแกเลย แต่หลังจากนั้น ช่วง

เรื่องนี้เกิดขึ้นกว่า 20 ปีที่ผ่านมา เกี่ยวกับพี่ข้างบ้านติดกัน โดยที่เรื่องราวใน “คืนนั้น” ยังคงฝังแน่นในความทรงจำ กับเรื่องที่มีชื่อว่า “คืนแรกที่กลับบ้าน” เรื่องมีอยู่ว่า… ‘คุณน้อง’ เป็นชาวจังหวัดลำพูน แต่เนื่องด้วยไปทำงานต่างจังหวัดจึงไม่ได้อยู่ที่บ้าน นานๆจึงจะกลับมาเยี่ยมที ทำให้การข่าวสารภายในท้องถิ่นหรือหมู่บ้านอาจจะไม่ทันเขาบ้าง ปกติคุณน้องมักจะกลับบ้านในเย็นวันศุกรหลังเลิกงาน ซึ่งนั่นทำให้กว่าจะมาถึงก็ค่ำมืดแล้ว คืนเกิดเหตุนั้นเอง… คุณน้องกลับมาบ้านเวลาสองทุ่ม ได้ร่วมโต๊ะทานข้าวกับทางบ้านที่รออยู่

เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อ13-14 ปีที่ผ่านมา เรื่องมีอยู่ว่าคุณโบนัสซึ่งมีอาชีพเป็นดีเจเปิดเพลงร่วมกับวงดนตรีได้รับงานจากจังหวัดในภาคใต้(ซึ่งเป็นจังหวัดเดียวกันกับในเรื่องโรงแรมนิรนามด้วย) โดยได้ตกลงงานกับทางนายจ้างว่าให้จัดวงลงมาด้วยหากออดิชั่นผ่านก็จะได้ร่วมงานกันที่ผับด้วยโดยที่ค่าใช้จ่ายในการเดินทางทางนายจ้างจะเป็นผู้ออกให้ เรื่องเล่าผี: วงออดิชั่น โดย: คุณโบนัส แต่ในระหว่างทางทางวงดนตรีที่มาด้วยขอแวะออดิชั่นอีกที่หนึ่งในจังหวัดทางผ่านโดยมีนัดออดิชั่นกันตอนเที่ยงคืนคุณโบนัสจึงรับหน้าที่หาและจองโรงแรมเพื่อค้างคืนกันก่อนที่จะเข้าถึงตัวเมืองจังหวัดนี้นั้นก็ได้เจอโรงแรมแห่งหนึ่งและตั้งใจค้างกันที่นี่โรงแรมแห่งนี้มีลักษณะเป็นอาคาร2 ชั้นคล้ายกับตึกเรียนคุณโบนัสเข้าไปจอดรถที่หน้าตึกขณะนั้นเป็นเวลา5 ทุ่ม ทันทีที่เข้าไปก็พบคนต้อนรับที่ล็อบบี้เป็นคุณป้าท่านึงคุณโบนัสจึงแจ้งว่าต้องการห้องพักคุณป้าก็ทักถามว่ามากันกี่คน “มากัน9 คนฮะ” “งั้นก็4 ห้องใช่มั้ยหรือจะเอา3” “เอา3 ละกันฮะจะได้เซฟค่าใช้จ่าด้วย” ในขณะที่ทุกคนจัดแจงหอบสัมภาระขึ้นห้องแต่ก็ต้องสะดุดตากับบันไดทางขึ้นบันไดดังกล่าวจะมีทางแยกออกเป็นสองทางแต่ที่ผนังเหนือขึ้นไปกลับมีภาพกรอบใหญ่ติดอยู่เป็นภาพของเจ้าของโรงแรมชายสูงอายุในชุดไทยกับไม่เท้าขนาดเท่าตัวจริงชวนให้นึกถึงท่านขุนหรืออะไรทำนองนั้น หลังจากเข้าห้องพักกันเรียบร้อยเวลาล่วงเลยไปจนวงดนตรีไปออดิชั่นเสร็จกลับมาจึงเข้านอนกันกระทั่ง9 โมงเช้ามีคนมาเคาะประตูห้องทั้ง3 ห้องดังปังปังปังเป็นผู้จัดการโรงแรมที่มาเคาะ “พวกคุณขึ้นมานอนตึกนี้ได้ยังไง” “หืมอ้าวก็พวกเราก็เช็คอินเข้ามาน่ะ” “คือตึกนี้เรากำลังอินโนเวทอยู่ไม่ได้เปิดให้เข้าพักเราให้พักอีกตึกด้านหลัง” หลังจากได้ฟังทั้งคณะได้แต่มองหน้ากันด้วยไม่เชื่อมันไม่น่าเป็นไปได้จึงลงมาดูที่ชั้นล่างกัน “ทำไมจะไม่มีก็เมื่อคืนผมมาเปิดห้องที่เคาเตอร์ด้านล่างเมื่อคืนผมยังเจอคุณป้าอยู่เลย” แต่แทนที่เรื่องจะจบลงด้วยแค่เป็นเพียงเรื่องเข้าใจผิดคำพูดต่อมาของพนักงานโรงแรมกลับสร้างความขนลุกให้ทุกคน “คุณ…ฟังนะตึกนี้ผมล็อกเอาไว้นะแล้วพวกคุณจะเข้ามานอนได้ยังไง” เมื่อคืนตอนที่พวกคุณโบนัสมาถึงขณะเข้ามาในบริเวณโรงแรมด้านหน้าจะมีประตูรั้วเหล็กเลื่อนมันเปิดอยู่แต่เช้านี้มันกลับถูกปิดล็อคอยู่อย่างแน่นหนาด้วยแม่กุญแจไว้เรื่องนี้สร้างความสับสนที่ไม่อาจอธิบายได้…แล้วเราเข้าไปได้ยังไง? มานึกย้อนดูทีหลังตอนแรกที่พนักงานโรงแรมมาเคาะห้องเพราะเข้าใจว่าพวกคุณโบนัสงัดแงะเข้ามานอนกันแต่พอได้ยินเรื่องของ“คุณป้า” ปฏิกิริยาเปลี่ยนไปดูเหมือนตกใจและอาจจะรู้ว่าป้าเป็นใครแม้ไม่ได้บอกอะไรก็ตาม ในภายหลังคุณโบนัสออกไปดูด้านหลังก็พบอีกตึกที่ว่าจริงๆเป็นอาคารหลังใหม่อยู่ในซอยเข้าไปหากแต่เมื่อคืนไม่รุ้ทำไมกลับไม่เห็นและเลือกผ่านรั้วเหล็กเข้ามาจอดหน้าอาคารเก่าหลังนี้หลังจากที่รถเคลื่อนขบวนออกมาแล้วเพื่อนๆก็อดคุยติดตลกกันว่า“สงสัยป้าแกอยากได้เงินมั้งเลยแอบมาเปิดโดยที่ไม่มีใครรู้” ในขณะนั้นไม่มีใครคิดถึงทำนองเรื่องผีสางเลย

เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อประมาณ 18 ปีที่ผ่านมา คุณภาคินได้รับการบอกเล่ามาจากรุ่นพี่ที่เป็นซุปเปอร์ไวเซอร์ที่ทำงาน ซึ่งพี่คนนี้ได้อยู่ร่วมในเหตุการณ์ที่จะเล่าต่อไปนี้ โดยในตอนนั้นบริษัทนี้ได้รับงานก่อสร้างในประเทศเพื่อนบ้าน ปกติจะมีทีมงานเข้าไปอยู่แล้วแต่ทีมงานชาวแก๊งค์ของพี่คนนี้ได้เข้าไปเป็นชุดหลัง เนื่องจากในพื้นที่นั้นเป็นโซนนอกเมืองจึงไม่ได้มีอะไรให้อภิรมย์นัก สำหรับเหล่าชายหนุ่มชาวแก๊งค์ย่อมกลายเป็นป็นที่ที่น่าเบื่อ มาอยู่ได้ไม่นานจึงพยายามค้นหาความตื่นเต้น เรื่อง:ร้านนี้ลูกสาวสวยเล่าโดย: คุณภาคิน ชาวแก๊งค์ได้สืบถามว่าแถวนี้มีอะไรน่าสนใจพอจะเที่ยวชมบ้างมั้ย จากคำบอกเล่าของคนงานในแคมป์ ที่หน้าปากซอยทางเข้าหมู่บ้านห่างจากแคมป์ไป 300-400 เมตร จะมีบ้านหลังนึงเป็นร้านค้าลูกสาวสวยมากและเป็นฝาแฝดด้วย แต่พ่อดุนะจะเข้าไปก็ระวังหน่อย ด้วยความที่เป็นวัยรุ่นกันก็คึกคะนองขึ้นมาเป็นธรรมดา หลังจากนั้นก็พากันไปนั่งในร้านที่ว่า โดยร้านนี้จะเป็นร้านอาหารตามสั่ง แล้วก็มีขายกาแฟเครื่องดื่มเล็กน้อย

วันจบการศึกษา วันถ่ายรูปหมู่พิธีจบการศึกษาชั้นม.3 ที่โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่ง เนื่องจากก่อนหน้านั้นมีนร.คนหนึ่งทำรถมอเตอร์ไซค์ล้มจนต้องเข้าโรงพยาบาลด้วยอาการโคม่าไปก่อนหน้าเพียงไม่กี่วัน ทำให้เขาไม่สามารถมาร่วมงานได้ เพื่อนๆร่วมห้องจึงออกความเห็น และช่วยกันนำโต๊ะเรียนและเก้าอี้ของเขา มาตั้งในแถวถ่ายรูปด้วยเพื่อเป็นการรำลึกถึง เสมือนได้จบการศึกษาร่วมกันทุกคน แต่อ.ประจำชั้นกลับเห็นว่าเกะกะ จะทำให้รูปออกมาไม่สวย จึงสั่งนร.ให้เอาออกไป เพื่อนๆเสียใจกันมาก และยิ่งมากที่สุดเมื่อทราบว่าเย็นวันนั้นเขาได้จากไปอย่างไม่มีวันกลับมา แต่ปรากฎว่าภายหลัง…รูปถ่ายที่อัดออกมา กลับมีนร.คนนั้นติดมาด้วย… เขานั่งห้อยขาอยู่บนคอครูประจำชั้น คงเป็นเพราะว่าเขาไม่มีเก้าอี้หรือโต๊ะให้นั่งนั่นเอง นักเรียนที่หายไป เรื่องเล่าจากนักเรียนโรงเรียนสาธิตฯแห่งหนึ่ง

เรื่องผี the shock เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับการเดินทางไปเที่ยวในที่เที่ยวยอดฮิตของวัยรุ่นผู้ยังมีพละกำลังเหลือเฟือ ที่จะพิชิตเส้นทางเดินป่าอันยาวไกลให้ได้สักครั้งในชีวิต ซึ่งเรื่องที่ว่านี้ก็หลอนระดับตำนานในอดีต จนทาง the shock นำกลับมารีรันออกอากาศซ้ำอีกครั้งในวันจันทร์ที่ 14 พฤษภาคม 2561 ที่ผ่านมา โดยเหตุการณ์เกิดขึ้นที่จังหวัดเลย เป็นสถานที่ท่องเที่ยวภูมีชื่อเสียงแห่งหนึ่งในจ.เลย เรื่องราวเกิดขึ้นในเดือนธ.ค.ปี50 วันนั้นเป็นวันหยุดรัฐธรรมนูญก็นัดหมายกันกับเพื่อนฝูง คุณเจไปกับเพื่อน…ไปนอนกางเต็นท์ที่ภูดังกล่าว แล้วก็ขึ้นไปดูอาทิตย์ตกกัน

เป็นเรื่องเป็นราวขึ้นมาในโลกโซเชียล เมื่อผู้ใช้ทวิตเตอร์รายหนึ่งออกมาเล่าประสบการณ์เรื่องผีน่ากลัวของตนเอง หลังจากที่เดินทางจากต่างจังหวัดเพื่อมางานแฟนมีตติ้งของศิลปินเกาหลีคนหนึ่ง เมื่อต้นปีที่แล้ว อย่างไรก็ตามผู้ใช้ทวิตเตอร์รายนี้จองห้องพักที่ “คอนโดฯแห่งหนึ่งย่านเมืองทองธานี” เพื่อเตรียมตัวไปร่วมงานในวันถัดมา แต่ปรากฎว่าทันทีที่ก้าวเข้ามายังตึกหลังหนึ่งของคอนโดฯนั้น ก็ต้องพบกับเรื่องที่เสียวสันหลังวาบ แบบที่หาเหตุผลมาหยิบมาจับให้กับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้ กระทั่งมีคนนำไปรีทวิตต่อ และลามมาถึงเพจใน FB ชื่อดัง ก็มีคนแชร์ต่อกันกว่า 35,000 ครั้ง แถมยังพบว่ามี “คู่กรณี” กับคอนโดที่ว่านี้อีกนับสิบ

หากพูดถึงรายการที่เกี่ยวกับเรื่องเล่าผี เดอะช็อคต้องเป็นตัวเลือกแรกที่คนนึกถึง ด้วยความที่เสิร์ฟเรื่องเล่าสุดหลอนมานานนับสิบๆปีจนมีแฟนๆทั่วบ้านทั่วเมือง แต่ในอดีตนั้นที่เชียงใหม่เคยมีรายการเรื่องผีที่โด่งดังที่สุดอย่าง “ไนน์ตี้ช็อค” กับเรื่องราวสุดสะพรึงเมื่อมี “ผี” โทรศัพท์เข้ามาเล่าเรื่องผีเสียเอง! เมื่อผี…โทรศัพท์เข้ามาเล่าเรื่องผี ในรายการผี! เหตุการณ์สยองขวัญที่พิลึกพิลั่นที่สุดในวงการรายการวิทยุผี ต้องย้อนกลับไปมากกว่า 20 ปีที่แล้ว ปัจจุบันหลายคนคงรู้จักรายการผียอดนิยมคู่บ้านคู่เมืองอย่าง “เดอะช็อค” กันเป็นอย่างดี แต่เหตุการณ์ที่จะกล่าวถึงนี้เกิดขึ้นกับรายการผีรุ่นบุกเบิกอย่าง “ไนน์ตี้ช็อค” (90

เรื่องเล่าผีเรื่องนี้บอกเล่าประสบการณ์ของอาชีพลูกเรือบนเครื่องบิน ที่ถูกเล่าขานต่อๆกันมาในหมู่แอร์โฮสเตรส โดยสมาชิกพันทิปหมายเลข 2698846 ได้นำมาถ่ายทอด เรื่องมีอยู่ว่าเคยมีเรื่องราวประหลาดที่ไม่สามารถอธิบายได้ เกี่ยวกับห้องพัก staff ใต้ท้องเครื่อง ซึ่งโดยปกติจะไม่มีคนภายนอกสามารถลงไปได้ กระทั่งในไฟลท์นึงมีแอร์คนหนึ่งพบผู้หญิงนิรนามอยู่ลึกเข้าไปในห้องพักตามลำพัง เรื่องเล่าผี Pantip | เหตุเกิดบนเที่ยวบิน… โดยปกติแล้ว…ไม่ว่าจะเป็นผู้โดยสาระระดับไหน ต่างก็จะต้องจับจองที่นั่งในส่วนของห้องผู้โดยสารที่เรียกกันว่า “เคบิน” หากแต่ก็มีผู้โดยสารบางประเภทที่แตกต่างออกไป เป็นต้นว่าร่างไร้วิญญาณของคน